De Egyptische godsdienst was - via Mozes - een rijke bron van inspiratie voor Joodse en Christelijke bijbelverhalen en rituelen.
Mozes leefde in de 13de eeuw v.C. en werd opgevoed aan het hof van een Farao uit het Nieuwe Rijk; hij schreef de Thora.
De Ene
| Horus | ||||
| Atoem | Aton | Hathor | ||
| Nephtys | Isis | Geb | Osiris | Ptah |
Herodotus (5de eeuw v.C.) schreef dat de Egyptenaren slechts één god hadden, zonder begin en sterfelijk einde, en dat de vele goden die ze erop nahielden in feite symbolen waren van de macht die de Ene uitoefende.
De Egyptische godenfiguren maken dus in feite deel uit van een allesoverkoepelende godheid: de Ene, die “te groot is om te worden begrepen en te machtig om door de mens te worden gekend”.
Omdat de Egyptenaren de werkelijke gedaante van “de Ene” niet kenden hebben ze hem door verschillende godenfiguren voorgesteld.
Dagelijks Tempelritueel
Naos (in de tempel van Edfoe)
In het diepst van de tempel bevindt zich het heiligdom met de naos (schrijn) waarin het cultusbeeld is opgesteld. In de tempel van Edfoe staat nog de originele granieten naos uit de tijd van Nectanebo I (ca. 380 v.C.).
Hier voerde de koning (priester) de dagelijkse rituelen uit voor het beeld van de godheid.
Na de gebruikelijke reiniging (o.m. zich wassen met water en natron), verbrak de officiant de zegels van de deur van het heiligdom, gebeden werden gereciteerd en wierook geofferd.
Daarna stak de priester een toorts aan als symbool van de opkomst van de zon en de hernieuwing van de kosmos.
De priester nam het cultusbeeld uit de naos en plaatste het op een hoop zuiver zand (symbool van de oerheuvel waar de schepping begon).
Het beeld werd uitgekleed, gereinigd, voorzien van nieuwe kleding, gezalfd, en versierd met weefsels van witte, groene en rode stof, halskettingen, kronen en scepters.
Vervolgens werd de godheid aanroepen om de offergaven tot zich te nemen. Na de symbolische maaltijd werd schoon zand over de vloer van het heiligdom gestrooid en verliet de priester, achteruitlopend, het vertrek terwijl hij met een rietbezem zijn voetsporen uitwiste.
Vervolgens werden de deuren van het heiligdom gesloten en verzegeld.
